"paulo coelho" yazarlığında masalsı bir kitap. santiago adında genç bir çobanın kişisel menkıbesinin peşinden koşarken yaşadıkları anlatılıyor. aslında mesnevinin bir bölümündeki hikaye konu alınarak yazılmış. iyiki de yazılmış. siz de okurken birazcık geçmişe, hayallerinizin yoğun olduğu daha çocuk zamanlarınıza doğru yol alıyorsunuz. " aa sahiden de benim hayallerimden vazgeçtiğim anlarda böyle olmuştu." "ne çok şeyi zamanla beraber unutmuşum. fark etmedim oysa." gibi cümleler sarf edebilirsiniz benden söylemesi.


---- spoiler-----

kızın siyah gözlerini, gülme ile susma arasında kalan dudaklarını görünce dünyanın bütün yaratıklarının anladığı dilin en temel ve en yüce bölümünü anladı delikanlı. ve aşk'tı bunun adı, insanlardanda çölden de daha eskiydi. evrenin saf diliydi bu, herhangi bir açıklamaya gereksinimi yoktu çünkü evrenin sonsuz zamanda yoluna devam etmesi için hiçbir açıklamaya gereksinimi yoktu. * * *

----spoiler-----