sayıları o kadar çok ki... birçoğu da çok şakacı. konuşmaktan çok keyif alıyorum ama keşke daha iyi şartlarda yaşatabilsek onları...

sorun daha cümlenin başında başlıyor. muhteşem yüzyıl belgeseli demiş adam. dizi olduğundan bile habersiz. nasıl anlatabilirsin ki kurgusal olduğunu. en iyisi huzur sokağını izleyelim. nerede kumanda?

üniversite yıllarımı renklendiren kişilerdir. nerdeyse her sene yenilemişimdir. nerde enteresan tip varsa bulup ev arkadaşı yapmışımdır. ilk yıl iki kızla beraber kalmıştım hemşoydular. yollu diye tabir edilen bir arkadaşım vardı* onunla arkadaşlığımı onaylamayıp beni dışladılar. kapıyı çarpıp çıktım. ikinci yıl sınıftan bir kızla eve çıktım biseksüel çıktı beni düdüklemeye kalktı ama çok pisti ya 15 günde bir yıkanırdı. veremedim evden kovdum. üçüncü yıl o yollu ablayı aldım eve. başta iyiydi ama sonradan eve gelen adam sayısı ve sesler artınca bir arkadaşın yanına taşınmaya karar verdim. onun da evli sevgilisi varmış kız 1.5 sene sonra intihar etti öldü.* okul uzadı tabi benim bu maceralara fazla kapılınca. en son ev arkadaşımla en sorunsuz ilişkimizi yaşadık. güzelce geçindik. memleketlerimize döndük.*

hipnoz yapılabilir bu video eşliğinde. tamamını izleyen var mıdır acep *

ayı sözlüğün zirvesinde tanıştığım, dans gibi muhteşem bir ortak noktamız bulunan, insanın kanını kaynatan sıcakkanlı yazar. * *

12 ya da 13 yaş... yer komşunun evi, zamanın meşhur koltuk örtülerinin altı... yanımda benden 4 yaş küçük komşunun kızı ve biz öpüşüp vajina elliyoruz * o yılların bilinmezliği ve gizliliğiyle bu noktaya nasıl geldik hiç hatırlamıyorum. hala komşumuz o kızcağız. tek fark şu an aynı dairede kocası ve oğluyla yaşıyor ben ise hala ailemle. acaba o günü o da hatırlıyor mu fazlasıyla merak etmekteyim fakat kukuşum yemiyor sormaya.

(bkz: kadın cinsel organın verilen isimler)

çük demeye bayılırım. bir gay arkadaşımın çüküne yaprak sarma demiştim *

hemşire olmamdan mütevellit daha çok vajina dediğim, espritüel konuşmaların içinde kukuş ya da kızım dediğim sevgili minik prensesim o benim

bilmediğim yabancı bir dille yazılmış bir şarkıyı bile büyük keyifle dinleyebiliyorum ama ana dilimle yazılmış bu sertaç ortaç'ın şarkılarını dinleyemiyorum arkadaş. bu adamın şarkılarının manasını çözen varsa beri gelsin. benim türkçem yetmiyor.

birtanecik böceğim, aynı zamanda torunum benim. seninle böyle bir platformda buluşmak ne hoş, ne güzel, ne tatlı. genetik aktarımla geçen mükemmel özelliklerini yazarak kimseyi kıskandırmak istemiyor entry'me burada son veriyorum.

biz kadınlarda bu atletlerin çıtçıtlı olanları var ve sevişirken açması işkence. tüm ambiyansın içine ediyor. erkeklerde ise tv başında osura osura dizi izleyen, çiğdem çitleyen, burnunu karıştırıp sümüğü minder altına yapıştıran bir tip algısı oluşturuyor bende ve hemen çimdikliyorum kendimi.

ancelina coli ablamızın erkek kıyafetleri giyen kızını anımsatmıştır. o yaşça biraz daha büyük sanırım ama neden olmasın, olabilir. hönk dedirtmemiştir.

doğurduğu sonucun ehemmiyetine göre çeşitli renkler alan ama her ne olursa olsun "ee, kaka, cıs" olan durumdur.

an itibariyle yapmak istediğim ama beceremediğim eylemdir. büyük ihtimalle ben bu işi beceremediğimden becerilecek olan yine benimdir. burdan vicdanıma sesleniyorum lütfen beni terket!

sıklıkla rastladığım ve içimde arkadaş listesinden çıkar duygusu uyandıran zattır. bir dünya aşkımlı ileti görmekten kusası gelir insanın ve malesef bir dönem aynı şeyi yapmışlığım ve hatırladıkça kendimden tiksinmişliğim vardır. saygılar efenim.

the gathering-the west pole. ruhuma ulaşmamı sağlayan şarkıdır.

sevgili olmanın yegane kuralı gibi gösterilmesinden, seven insan kıskanır triplerinden müthiş rahatsız olduğum durumdur. yani mutlaka bir an, bir şekilde kıskanıyor insan ama ikili ilişkilerde göze sokulmasını sevmiyorum. yahu bana da hep kıskananı denk geliyor arkadaş.

"acaba doğru mu yaptım sevgili olmakla" dediğim ve sürekli kafamda bu sorunun yankılandığı, peşinden koşmanın ortadan kalkması ve avuca alma/alınma durumuyla birlikte heyecanımın yerle bir olduğu, öncesi hoş sonrası boş, sıkıcı, tatsız günlerdir. "doğru insan değildi" cümlemle de çabucak sona erer bu günler. yanlış kısımda heyecanlanıyorum sanırım.

göstermemekle birlikte özellikle yaşından fazla gösteren arkadaşlarımın yanında konusunu açtığım durumdur. bilen bilir 30uma merdiven dayadım ama hep yaşım 19. hatta sarı olan saçlarımı koyu renge boyattığım dönemde marketten sigara almaya gittğimde kimlik sormuşlardı. belki sigarayı alamadım ama o gurur bana bir ömür yetecek. op op op oppa ajda pekkan style

bu sözlükle tanışmama vesile olan, hayatım boyunca yerine kimseyi koyamayacağım, içten, sıcak, güler yüzlü, duygusal kere duygusal, bir ömürlük dosttur. kıymetini bilmeyenin taş olacağı kesindir. iyi ki vardır.