“yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık,
bir ovanın düz oluşu gibi bir şey.”

memleketim geliyor aklıma, benim gibi düz o da, renksiz, yalnız, ayazı tüysüz suretinden jilet gibi geçer toprağının…

”hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka” diyesim geliyor, o’nun gibi..
”keşke yalnız bunun için sevseydim seni…” diyemeyeceğimden, vazgeçiyorum.

içim yanıyor, içim içini kurutuyor.

genelde, büyük olmama rağmen dayak yediğim kavgadır. oyuncak bebek gibi hık ediyorum.

haklı olsam da olmasam da sonuçta ağlayacağım ve kendimi harap edeceğimi bildiğimden sürekli hissettiğim durum.

annemi arıyorum. defalarca aramış, ağlamaktan duymamışım o gece. artık neye ağladığımı da bilmiyorum. sersem gibiyim. ben! müzkten nefret eden şu lanetli ruh! can havliyle notalara sığınıyorum. evim büyük, duvarlar boş. o vurdukça adını bile bilmediğim müzik aletine, yankılar üzerime yürüyor. köşeye sıkışmışım iyice, buz kesmiş tenim. cam kesiği var sanki, yakıyor hüzün beni. hüzün de değil, bilmiyorum o şey nedir..

annemi ararken içime ağlıyorum. anlarsa ölür.. dayanamaz. annemle konuşmak, o beni ben yapan varlığımla konuşmak, her şeyden daha da ağır geliyor o günlerde. kızıyorum, tersliyorum kapatıyorum telefonu. kalbim gözyaşı dolmuş, koyuveriyorum sesimi ortaya ama bu kez bir nedene sahip olmanın haklı sevincini de yaşıyorum!annemi üzdüm.. birden her şey bu oluveriyor. gönlünü alsam her şey geçecek sanki. alıyorum ertesi gün gönlünü ben onun, nazlanıyor bana ama telefondan sarılıyoruz birbirimize. çok sıcak, çok çok çok işte!

ama geçmiyor. annem ilk kez yaramı saramıyor. kahroluyorum.

aciz bir durum. kişi duvara ne kadar çok bakarsa, duvar halini alıyor bir süre sonra. demem o ki duvarlara çok bakmayın.

-
ama yüzeysel olduğu görüşüne katılmıyorum. misal: bu tablodaki kadırga yalnız ve tek başına. sevecek sevilecek birine muhtaçlık değil bu yalnızlık, tabir yerindeyse bir simyaci yalnızlığı. misal: dalgaların boyu gemi direklerinin neredeyse 2 katı yüksekliğinde. misal: kara bulutların arasından gümbürtüyle inen yıldırımlar var. misal: bu geminin girdaplarla fırtınalarla boğuaşarak varmaya calıştığı bir liman var. misal: dümende kimin oldugunu bilmiyorsunuz. misal: dümeni tüm kuvvetiyle kucaklayan bu şahıs direncinden vazgeçmiyor, bir saniye olsun gözünü budaktan esirgese bu yalpalayan gemi alabora olacak.

-
devam edersem kalbim yırtılacak. kalp bir kas yığını, bilirsin , yırtılırsa ölürüm.

-

parmaklarımda yetenek hiçtir ama düş kurmak yetenek gerektirmez.
o halde bahsini ettiğimiz bir yağlı boya tablosu olsun. siyah, mavi,
beyaz ve kahverengi tonlarında: üstte korkunç ve karanlık siyah bulutlar, altta yüksek ve beyaz köpükler saçan vahşi ve mavi dalgalar ve aralarına sıkışmış, yelkenlerini indirmiş ve korkunç fırtınada sürüklenen, bir görünen bir kaybolan kahverengi bir kadırga.

iste tüm resim bu. erden bir yanılgı, gizem. ebleh bir yalan. onulmaz bir
sayrı. tinsel bir tuzak..

gördüğüm bu kadar ama hissettiğim fazlası.

yaşadığım ise, hiçbiri.

güvenmediğiniz insanı affetmeyiniz. güvenmeden affetmek olmasın. o söz verip, sonra cayan soysuzlardan olmayınız. temiz olunuz. ferah.

geçiyor. size yeminler olsun geçiyor. morluklarınız diniyor, acınız hafifliyor. eğer o öptüyse geçiyor. ama öpmesin. alışmayın. zavallılaşmayın. insanlar kötü.

oldukça ciddiye alınması gereken bir durum. lakin bunun yanında nekrofili insanından da korkmak yersiz ve geri zekalıca.

inanılmaz cool bir kelime. penetre ediyor..

devlet destekli mi oluyor bu diye merak ettiğim kurum.