birhan keskin şiiri, mabel matiz ezgisi ile birleşir, zaman olur. sabahın dördüdür, başka bir evde 'keşke hep böyle esse' rüyasıdır. yok'a karışmadan bir adım öncesi, boşuğun bahanesidir zaman; 'bir yerden aşağı, çok aşağı...
bana göre en doğru yorum ceylan ertem'e aittir. zaman asla ilaç değildir. belki bir şeyler zamanla daha güzelleşir ama o zaman geçene kadar insan çok yorulur, kırılır. o da değişmiştir artık.
"zaman ilaç mıdır yoksa kalbini yavaşça yaran yoran bir bıçak mıdır?"
ortamdan keyif alındığı taktirde su gibi geçerken, sıkılma eylemi devreye girdiğinde geçmek bilmeyendir. varlığı bir dert, yokluğu yara...
örneğin; sevgili size "biraz zamana ihtiyacım var" dediğinde varlığı adeta bir dert olurken, işleri yetiştirmek lazım ama vakit kısıtlıysa yokluğu adeta yaradır.