kapitalizmin sınıflar arasında yarattığı derin uçurum nedeniyle genelde büyük şehirlerde görülen kentleşme problemi. sosyal donatısı olmayan, yolları çarpık, yapılaşma görüntüsü bozuk ve altyapısı berbat durumda mahalleler aklımıza gelir çarpık kentleşme diyince. ne yazıkki türkiye gibi memleketler söz konusu olunca kent merkezindeki sözde nezih mahalleler bile çarpık kentleşme sinyalleri verir. bugün türkiyenin vitrini olarak pazarlanan istanbul'un zengin semtlerinde bile boyadan badanadan nasibini almamış apartmanlar, araba karmaşası ve sürekli azalan yeşil alanlar dışında iyi birşeyden bahsedebilir miyiz? bize şehirleşme olarak yutturulan alışveriş merkezleri, gökdelenler ve artan araba kullanımı bir kentin dokusunu ve altyapısını hangi ölçüde düzeltir ya da baltalar? şehrin kalbinde bulunan fakir ve yoksul semtleri kazıyarak çarpık kentleşmeden kurtulacağını sanan neo-liberal aromalı dinci hükümetimiz, o yoksul milyonların bir adresten başka bir adrese taşındığını görmüyormu acaba? istanbul'daki ve diğer büyük kentlerimizdeki çarpık kentleşmeden kurtulmak istiyorsak fakirliğin ve yoksulluğun nedenlerini ortadan kaldırmalı ve insanların barınma ihtiyacını karşılamalıyız. yoksa daha çok ağlarız...

ps: çarpık kentleşmeye en iyi örnek brezilya'nın büyük şehirleridir bence. sao paulo ve rio gibi şehirler bu alanda fantastik resimler verir.