bir uçurumun kenarındayken,bir binanın en üst katındayken sık sık akla gelen eylem. küçücük bi an. bir adım. fazlası değil

tek kurtuluş olarak gözüküyor

halen etmemiş olma nedenlerim erkek kardeşimi çok sevmem ve üzülmesini istememem,anime ve hentai

(bkz:kendini intihar etmek)

2 ayda bir yoğun bir şekilde gelen intihar etme isteği.
hayatımı seviyorum, şu anki halimden çok mutluyum, değiştirmek istediğim şeyler mevcut tabi ki, ayrı bir eve çıkmak ve daha oturaklı bir hayatım olmasını istiyorum.
çok sık gelecekle alakalı düşünürken buluyorum kendimi, önümde bir sürü yol var ama hepsinin kapıları kapalıymış gibi hissediyorum, bu yüzden de ilerlemek istemiyorum.
askerlik fikri beni korkutmuyor ama birikimimi bedelli askerlik için heba etme fikri çok rahatsız edici geliyor, toplumun baskısını hissediyorum üzerimde çok sık, 27 yaşındayım ve çalışmıyorum.
mezun oldum, mesleğimi de yapabilecekmiş gibi hissetmiyorum, garip bir çıkmazdaymışım gibi adeta, bu hisler yoğunlaşınca kendimi bu düşünceye itilmiş olarak buluyorum.
hayatım boyunca kilolu bir insandım, son 5 yılım vücudumla alakalı saçma sapan düşüncelerle geçti, bi dönem zayıfladım ve çok mutluydum, sonra yine kilo aldım ve şimdi yine zayıflıyorum ama asla bunun sonu yokmuş gibi geliyor.
hayatıma birini almayı çok istiyorum ama asla olmuyor bu da, geçen sene sevgilim dediğim biri vardı, birlikte yaşadık bir süre, sonra sevgili olmadığımızı söyledi kendisi, ilişkilerim hep bir çıkmaza giriyor, biriyle sadece seks için birlikte olma fikrini hoş bulmuyorum artık, midem almıyor, sanırım yaş ilerledikçe bu hisler daha da derinleşiyor.
yarın muhtelemen benden daha değerli bir şey yok deyip hayatıma devam edeceğim, dediğim gibi aslında hayatımdan memnunum ama intihar da elimin altında duran bir seçenek, başarısız biriyim ama böyle de mutluyum, topluma hiçbir açıklama borcum yok ama bu baskı beni yaralıyor.

yaşamaktan bıktığım ve bunu düşündüğüm zamanlar olmuştu 2016-2018 yıllarında. terapi ile düzeldim.

şu an inandığım şey şu: hayat bazen çok boktan evet, fakat hayatın tek bir anlamı ve amacı var: kendini öldürmeden sonuna kadar gidebilmek. bunu bu şekilde bir challenge olarak görmek bana iyi geliyor. ne olursa bu da geçer diyorum, elbet geçiyor.

tanrı inancım olmasaydı kesin yapardım. uzun yıllardır depresyon ve travma sonrası stres bozukluğu hastasıyım. ilaç kullanmıyorum. kendimi hiç iyi hissetmiyorum. her şey daha kötüye doğru gidiyor.

(bkz: #437141)

(bkz:doğal seleksiyon)

iyi geceler... desteğini sunan arkadaşlar hepinize çok teşekkür ederim, bol bol ilaç içince ishalden fazlası olmuyormuşsunuz şimdikik bunu öğrendim
ha bu arada aynı evi paylaştığım erkek arkadaşımla da ayrıldık, ev arkadaşı kalacağız mecbur çünkü cebimde metelik yok

sevgili yazar, size bos konusmak istemiyorum, belli ki dibe vurdugunuz bir donemdesiniz. 6 sene once tam da bu aylar dibe vurmustum ben de. cok umidim yoktu. annemin ve babamin ne kadar yikilacaklarini bildigim icin fisimi cekmedim. ancak sevdiklerime veda mektubu yazmistim. cok kisi bilmez ne kadar yaklastigimi. yapmadim. ya da yapamadim. ıyi ki de yapmadim. biraz kendi cabam, biraz sans, biraz da beni seven adam, hayal bile edemeyecegim kadar mutluyum su an. hele ki 6 yil onceki halimin asla hayal edemeyecegi kadar mutluyum. oyle ki bazen 6 yil onceki yataginda uyanip hersey ruyaymis demekten korkuyorum.
size hayatinizin duzelecegini garanti edemem. ama sunu soyleyebilirim, sizin su anda durdugunuz yerde 6 yil once duran biri olarak iyi ki yapmamisim diyorum.

anayasada olması gereken bir hak. gelirken onayının olmadığı bu dünyadan kendi kararınla gitmek yasal statüye alınmalı.
bazıları yaşamayı beceremez dünyada geçen her an zulüm gelebilir.

son 1 senedir intihardan başka bir şey aklımda değil 2025 den beri bu durum böyle intihar fikri aklıma gelip gelip gidiyor öyle değerli insanları kaybettim ki.

hani derler ya sözlük yalnızlık allah'a mahsus bu sözün ağırlığını bilmezler yalnızlık çok ağır bir yük sözlük allah kimseyi yalnızlıkla sınamasın.