fransızlardan bir millet ve ideoloji olarak hazzetmesem de erkeklerine bir zaafım var 3 erkek arkadaşımdan ikisi ve sevgililerimden çoğu fransızdı çok şapşal çok eblekler çok da azgınlar zamanında görmüştüm avrupada en büyük pipisi olanlar da fransızlarmış ama o türüne ben pek rastlamadım sadece birininki benimki kadar kocamandı. bir de kıllı oluyorlar genelde sanırım o ilgimi çekiyor. bir de bıyıklı olanları off.

alttaki yazara sorum, en beğenmediğin en itici huyun nedir?

en beğenmediğim ve en itici olduğum huyum takıntılı oluşum.

alttaki sen söyle bakalım: dövüş kulübünün ilk iki kuralı nedir?

dövüş kulübü mü, hiç duymadım o nedir? *

evet alttaki yazar, söyle bakalım seni bir hafta sonu çantanı alıp başka bir şehre götürecek şey ne olabilir? seyahat alışkanlığın nasıldır, neler için yol teperim dersin?

when you asked something... :



"şaka" bir yana. gezmeyi çok severim. konaklama konusunda da bir prenses olmamam her şeyi daha kolay yapıyor bence. sırt çantamı çadırımı aldığım gibi düşerim yola. sevdiğim bir insanın "bunaldım" demesi bile yeter. kapıp kaçırırım onu hemen kafasının dağılacağı bir yere. ya da bazen, en çok da, kendim kötü hissedersem çıkarım. yürümek yolda olmak köksüz olmak beni hayata bağlayan yegane şey. dolayısıyla özel bir sebep aramam genelde.

peki altıma gelecek olan yazar söyle bakalım, maddi hiçbir kaygın olmasa ve yapabileceğine de inansan hangi mesleği tercih ederdin? içinde ukte kalan bir bölüm/meslek var mı?

o halde "bunaldım" diyenleriniz çok olsun efenim. hehe.

buna birkaç cevabım var ama en net olanı arkeolog olmak. dünyanın bir köşesinde, herkesin merakla beklediği bir kazıda aylarca vakit geçirmek, o heyecanı tatmak ve hatta biraz gizemin içinde yer almak. tabii bu son beklenti biraz kurgusal filan ama genel olarak o keşif hissi beni kesinlikle arkeolog olmaya iterdi. normal bir antik kent kazısı olsa da olur elbette ama bir yandan da dışarıdan böyle görünüyor da muhtemelen mesleği yapanlar hiç de öyle salt zevkten, keşif hissinden ibaret olmadığını söyleyecektir diye düşünüyorum. dışarıdan bakmak da yanıltabiliyor çoğu zaman. "içine" girmek lazım. bakalım, belki bu hissi tatmak için çantayı sırta atıp hem keşif hem zevk dolu bir seyahate çıkıvereyim derim, kim bilir. *