tane tane ve kulağa ahenkli gelen güzel türkçemizin istanbul lehçesidir. eskiden düzgün ve anlaşılır türkçe konuşan, ne konuşup konuşmayacağını uzun uzun düşünen hatta güzelce süzgeçten geçiren, nazik, karşındakini kırmamak için maksimum çaba gösteren istanbul ahalisinin lakırtılarıdır. çocukluğumda bu tür insanların arasında çok bulunduğumdan mıdır bilmem ama düşünmeden konuşulmasından ötürü çok kırılır ve incinirim. elimden geldiğimce bu yapıda düşünür ve konuşurum. bir trakyalı veya göçmenle konuşuyorsam o ayrı şimdilerde bu türkçe ve özellikle de duyuluşu çok yapay ve komik görülmektedir. halbuki şimdiki istanbul türkçesinden misli misli daha doğru ve ahenkli olanıdır.

örnek şimdiki istanbul konuşması.
- yauv! burçinsu yauv. panpişim benim şu anda allahın belası köprü trafiğindeyi. hiç akışmıyor yane. oha yane çüş yane.
+ tamam düüud. ama gecikme. bak bende verencanla fenalardayım. önceden gitçiem ona bir iki dil atmam lazım falan.

örnek istanbul türkçesi:
- hayırlı akşamlar güngör beyefendiciğim...! *
+ efendim hoşgeldiniz sefalar getirdiniz.
- hoşbulduk! hoşbulduk! afiyettesinizdir inşallah? *
+ şahanelerinizin sağlığına duacıyız.