toplumsal anlaşmanın karşılığı olarak uyulması gereken değerler bütünüdür. insanı yüce erdemler de bu potada değerlendirilmesine rağmen bunlar ahlakın bir parçası değildir. bulara moral değerler denir.
misali şudur ki, topluma bir fahişe'nin yaptığı iş ahlaksızdır ama moral değer olan merhametli olmasına engel teşkil etmez bu durum.
ya da tutuculuğundan doğan bir ahlaka sahip kişinin dostlarına vefasızlığı onu ahlaksız yapmaz.

ahlak, toplum ve insan arasındaki oksimoronları tahlil etmede iyi bir turnusol kağıdı olarak görev görür. öyle ki hristiyan ahlakıyla hareket ettikleri iddiasında olan haçlı şövalyelerinin savaşa giderken arkalarından bir fahişe ordusunun onları takip ettiği açıktır.

ahlak aynı zamanda dinamik bir mefhumdur ve toplumsal değişimlerle keskinleşme ya da esnekleşme görülebilir.

moral değerler ise değişmeyen erdemlerdir ve insan tabiatının doğası gereği açığa çıkarlar, iyi olarak ifade edilen duyguların toplum hayatına yansımasından ileri gelirler. bu durumda insan var oldukça merhametin ve fedakarlık erdeminin sonu gelmeyecektir ama ahlak kuralları yıkılmaya ve baştan yazılmaya mahkumdur.