ateist oluşuna vurgu yapan insan vs dindar oluşuna vurgu yapan insan

normalde söylemlerinden ateist ya da dindar olduğu anlaşılıyorsa "ben ateistim" ya da "ben dindarım" şeklinde parantez açması gereksiz olan insandır.

lakin açıkça "ateistim" demese bile "allah yoktur" kapısına çıkan cümlelerinden ateist; ya da ben "dindar biriyim" demese bile sık sık her cümlesinin sonunda bilerek ve isteyerek özel vurgulu saiklerle telaffuz ettiği "elhamdülillah", "allah izin verirse", "inşallah inşallah rabbimden istiyoruz" gibi cümlelerinden az çok fikir sahibi olabiliriz.

merak edenler varsa ancak hakkında hiç bir işaret vermeyecek kadar zımni bir tavırdaysa ve karşısındakinin anlamasına mahal vermeyecek kadar üstü kapalı davranıyorsa, kendini tanımlarken yan cümlecik içinde ayrıca meraklılarına "ateistim" ya da "dindarım" diyebilir tabi.