sunay akının anlattığı bir anekdottan: <br> <br>1915 yılının 18 martında, çanakkale martıları bir daha hiç unutamayacakları, çocuklarına anlatacakları gürültüleri duyarlar… o gün, işgal güçlerinin zırhlı gemilerinden ve türk bataryalarından yükselen top sesleri tarihin en büyük direnişini haber veriyordu… ingiliz ve fransızlar, türklerin elinde son model iki bine yakın top olduğunu rapor ediyorlardı… oysa elimizde, 82 tanesi savaş gemilerinden sökülmüş sadece 150 top vardı!.. işgalcileri yanıltan, top namlusu görüntüsü verilerek toprağa gömülen, zaman zaman da ateş ediyor havası yaratsın diye ağızlarına konulan toz barutun yakıldığı yüzlerce soba borusuydu!.. çanakkale savaşı’nın yaşanıldığı siperler, bataryalar, bağımsız türkiye cumhuriyetinin kuruluşuna giden ilk adımların atıldığı yerler olarak kabul edilir… sadece türklerin cephesinde değil, anzaklarda da bağımsız bir ülke düşü ilk kez çanakkalede yeşermiştir… her yıl on binlerce insan ziyaret eder çanakkaleyi… eder de duygulanıp gözyaşı dökenler arasında, direnişimizin sembolü haline gelen topların bir şair tarafından korunduğunu bilen nerdeyse hiç yoktur!.. 1915 yılından tam elli yıl sonra bir savaş daha yaşanılır çanakkalede… bu kez tarih 1965’tir… maliye müfettişi cemalettin seber, teftiş amacıyla iki ay çanakkalede görevlidir… müfettiş seber, demir tüccarlarının savaştan kalma topları hurda olarak satın almak üzere olduklarını görür… bir rapor hazırlayarak satışı durdurur… 1965 yılında yaşanılan bu savaşın bir cephesinde hurdacılar, öbür cephesinde ise bir şair vardır!.. cumhuriyet döneminde yaşanılan bu çanakkale direnişinin kahramanı olan şairin asıl adı cemalletin seber olsa da şiir kitaplarında adını “cemal süreya” olarak okuruz!.. şair cemal süreya yalnızca birbirinden güzel şiirleriyle değil, çanakkale savaşı’ndan kalan topların hurdacılara satılmasını önlemesiyle de kalplerimizde iz bırakmayı fazlasıyla hak etmektedir.