dinin bağ kurucu yapısıyla açıklanabilir diye düşünüyorum. çünkü din temelde içindeki kuralları uygulayan insanlar tarafından benimsenmez sadece. sorsanız bilmem kim fakirdi, o şuna yardım etti, hata yapana merhamet edin vs. gibi bir sürü davranış önerisi vardır. aza tamah edin de bunlardan biridir. insanlar bir noktada dini bu yönleriyle insanlıkla eşleştirip savunurlar. ateistler etik davranamazmış gibi düşünürler ama bu çerçeveyi de yalnızca grup içi kurarlar kurarlarsa da. çoğunlukla da kurmazlar yani çıkarlara yöneliktir bu savunmalar. çıkarında varsa dinde var yoksa dinde yok. bu çıkar illa parasal olmak zorunda da değil.
dinin varolan statüko üzerinden insanlar üzerinde bir bağ kurma hali güçlüdür. bu bağ da genelde etik değerler üzerinden kurulmaktan çok ibadetsel ve diğer dinlerden ayıran yönler üzerine hareket ederek kötü davranış kalıplarını da dış gruplara atayarak gerçekleştiriliyor. tabi insanların yaşamda anlam bulma, kendini bir yere ait hissetme ihtiyaçları da oluyor. ibadetler de bir nevi bu ihtiyacın bedensel pratiklerle güçlenmesini sağlıyor. yani oruç tutmanın kimler için ve ne amaçla olduğu da çok önemli değil. insanlar neden fakiri anlamamız lazım da zenginlik niye var niye ben fakirim diye sormuyor? muhtemelen orada da zaten yaşam standartlarının getirdiği izolelikten tek kurtuluş yolu olarak din kalıyor.