son albümün zincirleme bir kurguyla birbirine bağlanmış konsept örgülü kliplerinde başrollerde kendini arayan kadını en doğal, en çıplak ve en kaygısız biçimde oynayan kendine has üslubuna bayıldığım kadın. bu albümde müzik tarzlarını aniden değiştirmeleri, gittikçe popüler kaygılardan uzak tavırları ve elbette ki florence welchin allanıp pullanmamış tarzı; yani sadece ses ve yorumunun fazlasıyla yeterli olduğu vurgusu paha biçilemez.