irlandalı-fransız yazar samuel beckett'ın en ünlü eseridir. absürt tiyatronun ilk eserlerinden biri olarak oyun, drama için yeni olasılıklar çağına öncülük etti. eleştirmenleri keskin bir şekilde ikiye böldü: kimi eseri çok başarılı bulurken kimisi yerden yere vurdu. kazanan ilk görüş oldu çünkü 1969 yılında samuel beckett nobel edebiyat ödülünü aldığında godot'yu beklerken'i en büyük başarılarından biri haline getirdi.

oyun boyunca çok az şey olur. vladimir ve estragon, bir yerde godot'u beklerken tartışırlar. çok geçmeden yanlarından kölesiyle bir adam geçer. köle dans eder ve tuhaf bir doğaçlama sergiler. sonra yanlarına godot'un gecikeceğini ama sonraki gün geleceğini söyleyen bir çocuk gelir. ertesi gün vladimir ve estragon gene aynı yere gidip beklerler. gene köle sahibi ile karşılaşırlar ama köle sahibi kördür. sanki onlarla hiç konuşmamış gibidir. köle sahibinden sonra tekrar çocuk gelir, o da sanki onlarla hiç tanışmamış gibidir. çocuk godot'un gelmeyeceğini söyler. iki adam da ayrılmaktan ve eve gitmekten söz edeler ancak perde kapanırken beklemeye devam ediyorlardır.

godot'y beklerken'de örneklendiği gibi absürt tiyatro 1950'lerde ve 1960'larda avrupa'da çiçeklendi. bu türdeki oyunlar içerikleriyle genelde anlamsız görünürler. gerçekten de godot'yu beklerken'in nerede geçtiği bilinmez ve iki adamın neden godot'yu bekledikleri söylenmez.

eleştirmenler oyunu, modern dünyanın varoluşsal kötü vaziyetinin insanlığın anlamlı bir şeyleri bekleyişinin ama bu şeyin ne zaman geleceğinin, gelip gelmeyeceğinin veya onun ne olduğunu bile bilmeyişinin çıldırtıcı hareketsizliğinin temsili olarak ele alırlar.

* beckett, çok ender röportaj vermiş. hatta insan içine bile çıkmazmış. 1969'da nobel ödülünü kazandığı zaman bile ödülü almaya gitmemiş, başkasına aldırmış.