ilki enstrümantal. tuuba ve emin konuşuyorlar: tuuba: yazarım sana. emin: yazma. o zaman, o zaman bekliyor insan. e buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor. e kalan da bekliyor ama, bazen çok uzun bekliyor. yani, hani, mesela zannediyorsun ki bir yoldan birisi gelecek. boş uzun bir yol. devamlı ona bakıyorsun... sonra kimse gelmiyor... yazma onun için. tuuba: ben seni hiç unutmayacam.
ikincisi vedat yıldırım sesiyle hayat bulmuş kürtçe bir güzelleme.
yılmaz erdoğan: her şeyin bittiği yerde başlayan şehre bazen güzel şeyler de gelirdi. ama hiçbiri uzun süre kalmazdı.
emroj bilbilê dil sotiye, (o gün gönlü yanık bülbül) deng da gula sor. (seslendi kırmızı güle) gul hişyarbû got wer dilo, (gül uyandı, dedi "gel yüreğim") ez ya te me lo. ("ben seninim") gul hişyarbû got wer dilo (gül uyandı, dedi "gel yüreğim") li benda te me lo. ("seni bekliyorum")
min go kuro bo çi dilê, (dedim "yüreğim") wiha digrî heey? ("nedir bu feryadın?") wî got ji min re, (bana dedi ki) nizanim bira, ("bilmiyorum dost") ar ket dilê me lo. ("ateş düştü yüreğime")
lost soul