doğal bir duygu ile mücadele etmek kişinin kendisine kalmış bir iştir, dışarıdan bir kişi ne kadar konuşsa da ikna edici olmuyor, tek yapmamız gereken kişileri kendileri ile yüzleştirebilecek kadar konuya hakim iyi niyetli ve sabırlı olunmalı.
sonuçta sağ ve sol gözümüz bile dünyayı farklı açılardan görürken bizler insanların aynı düşünmesi, aynı şekilde yaşaması gibi ütopik hayallere düşmemeliyiz.

oldukça zorlu, yürek isteyen ve elzem bir iştir. özellikle bizimki gibi okulların cahil yetiştirdiği, geleneksel değerlerin içinin boşaldığı, aşındığı; modern değerlerin benimsenemediği bir toplumda bu çok daha zor. bu işi halledilmesi gereken yerler okullar. öğrencilere eşcinselliğin doğuştan gelen, normal bir durum olduğunu ve modern bir bireyin homofobik olamayacağını sezdirmek gerek. daha okula adımını atar atmaz ona insanın ve diğer canlıların değerli olduklarını ve insanın onlardan üstün, onları istediği gibi kullanabilecek bir canlı olmadığını anlatabilmek gerek. onlara sanatı sevdirmek gerek. işte bizim için ütopya niteliğinde bu eğitimi verebilirsek en iyi mücadele verilmiş olur. öteki türlü biraz boşa kürek çekmek gibi.

homofobi mutlaka bir gün bitecektir. bundan 50 yıl öncesine bir bakın bir de günümüze. bize de büyük görevler düşüyor bu yolda.

(bkz: no2lgbthate)

insanlık eski ahitten kalma gibi davranmadığı zaman homofobi de bitecek,yıl olmuş 2017 hala homofobikler var ya özel inceleme altına felan alınması gerekiyor bu tip insanların sevmek zorunda değilsiniz kimse kimseyi hiç bi varlığı sevmek zorunda değil ama aynı yaşam şartları altında,aynı oksijende aynı gökyüzü altında yaşadığımız için maalesef saygı duymak zorundasınız bunu da yapamayacak sabrınız ve insanlığınız tükenmişse benim de diyecek bi şeyim kalmadı