orhan pamuk'un son romanı. kısa br roman olduğu söylenebilir. 195 sayfa. kitapta baba-oğul ilişkisi ve bu ilişki üzerinden doğu ve batı kültüründe birey-otorite ilişkisi tartışılıyor. özellikle babasını öldürüp annesiyle evlenen oedipus'un ve oğlu sührab'ı öldüren şehyname'nin baş kahramanı rüstem'in hikayeleri üzerinden bu tartışma yürütülüyor.

aşağıda kitap'tan kendimce çarpıcı bulduğum bazı ifadeleri verdim.

"nedir senin için baba?"
" annenin karnına düşürdükten sonra oğlunu hayatının sonuna kadar koruup sahiplenen, güçlü, şefkatli kişidir baba. dünyanın başlangıcı ve merkezidir o. bir baban olduğuna inanıyorsan, onu görmesen bile kendini iyi hisseder, onun orda olduğunu, gelip seni şefkatle koruyacağını bilirsin. benim öyle bir babam olmadı.

"benim de öyle bir babam olmadı ne yazık ki" dedim soğukkanlılıkla. "ama olsaydı o da benden ona itaat etmemi bekler, gücü ve şefkatiyle benim bireyliğimi ezerdi.!"

"acaba babama itaat etsem mutlu biri olur muydum?" diye yüksek sesle düşünmeye devam ettim." belki iyi bir oğul olurdum ama iyi bir birey olamazdım."

ayrıca baba katilliği ya da devlete isyan bizde değil, avrupa'da şerefli bir iştir. anandan başka kimse sevmez seni.

keyifli okumalar.