sonunda drama queen olmayan bir eşcinsel yuvası buldum diye saadet içinde yüzüyordum. * sıradaki konu başlıklarımız şu şekilde gelişecek:

(bkz: eşcinsellerin amına koyarım diye küfretmesi)
(bkz: lgbt bireylerine eşcinsel demek suretiyle biseksüel ve travestileri dışlamak)
(bkz: lgbtt bireylerine lgbt demek suretiyle travesti ya da transeksüellerden birini dışlamak)
(bkz: ebtt bireylerine lgbtt diyerek gay ve lezbiyenleri bilinçaltında eşcinsel çatısı altında toplayamama durumu)
(bkz: hemcinsel kelimesi yerine eşcinsel kelimesini kullanan hbtt sorunsalı)

benim başlıca sorunum aslında şu: ben bu kadar hassasiyeti gerçekten samimi bulmuyorum. bu aşırı hassasiyet, aşırı mağduriyet, aşırı bilinçlilik ve aşırı empati modu sadece süslü kelimelerden ve fanatik söylemlerden ibaret. gerçekse de eğer çok sıkıcı. aklımda, konuşurken aman kimseyi incitmeyeyim diye her bir kavramı amı götü dağılana kadar irdeleyen komik bir insan modeli canlanıyor çünkü. bu kadar steril bir düşünce çabası gerçek olabilse bile samimi olamaz benim için.

bahsi geçen "ibne mevzusu" için de 3 aşağı 5 yukarı düşündüğüm bu. neyin ne zaman hakaret olduğunu, ibnenin yazarlar, eşcinseller ve heteroseksüel için ne anlama geldiğini, kavramları yontarak normalleşmeye çabalamanın aslında ne kadar anormal göründüğünü uzun uzun anlatmak isterdim ama bu yollardan geçtim. bayrağı liseli eşcinsel arkadaşlarıma devrediyorum. onlar içselleştirilmiş homofobi hakkında biraz daha nutuk atabilir ve dinleyebilirler. şimdi en asi çağları onların.