adı menekşe


bu şehrin meydanlarında,
garında,
rıhtımında,
sensizlik bir türlü
yakamı bırakmıyor
bütün duraklarında, kahvelerde
büyük, küçük yalanların
dönüp dönüp vuruyor
ansızın vuruyor beni yerden yere
yok ettim salındığın
billur aynaları
şimdi uzun uykuların
tam zamanıdır
bir yorgan misali örtündüm
yalnızlığı
bu yılda aşk buraya hiç uğramadı
silinsim izim, hiçliğim sokakta kalsın
gölgemi yakın,
bu dünya beni yok saysın
emanet ettim
bıraktığın herşeyi
dedim siz susuz bırakmayın menekşeyi