the wall albümünün canı ciğeri, müzikal anlamda aşmışlığının yanı sıra yüce şahsiyet waters’ın yazdığı sözlerle harika bir sistem eleştirisi, isyan, başkaldırı ve devrim şarkısı part ı, part ıı, part ıı ve the happiest day of our lives adlı dört şarkıdan oluşur. pink floyd ruhunu hiç bilmeyen ortaokullu, liseli yeni yetmelerin “okulu sevmiyorum!” edasıyla şarkıyı sahiplenseler de, kulüplerde saçmasapan remixlerinin çalınsa da, marilyn manson ve korn gibi popüler ikonlar cover yapıp şarkıya tecavüz ederek şarkının içini, ruhunu, anlamını ve felsefesini yeteri kadar boşaltmış olsalar da, daha bir yüzyıl daha kendini dinletecek bu şarkı şüphesiz. 1990 yılındaki efsanevi berlin konserinde bu şarkı çalınırken sahneye duvar koydurup yıkmışlıkları da vardır bu mübarek adamların.

we don't need no education.
we don't need no thought control.
no dark sarcasm in the classroom.
teacher, leave those kids alone.
hey, teacher, leave those kids alone!
all in all it's just another brick in the wall.
all in all you're just another brick in the wall.
we don't need no education.
we don't need no thought control.
no dark sarcasm in the classroom.
teachers, leave those kids alone.
hey, teacher, leave those kids alone!
all in all you're just another brick in the wall.
all in all you're just another brick in the wall.....

(bkz: serdar ortaç )

çorbada senin tuzun da bulunsun kabilinden bir alt okumaya müsait kelime öbeği

serdar ortaç yorumunu duyduktan sonra bir köşede sessizce ölmek istediğim şarkıdır.

sanat dediğimiz gerçeklik öyle güçlü bir şey ki toplumlarla tıpkı bir tanrı edasıyla oynar toplum da müptelası olur bu tanrının . bu şarkı da zamanında tüm dünyayada sansasyonel bir etki yaratmış. gerek klibi ile gerek şarkı sözleriyle , binlerce belki de on binlerce dinlemeden sonra diyorsunuz ki “işte tanrı bu !” . şarkı nasıl yapılır tüm dünyaya göstermiştir pink floyd bu şarkıyla .

bazı cover'lar şarkılara yeni bir boyut katar ya bu da öyle bir şey bence.