hiçbir kıymeti ehemmiyeti olmayan şeydir benim için. başarılı olmak veya olmamak için hiçbir motivasyonum yok.
bu iştahsızlık uzun süredir benimle. bunun asıl sebebini ise toplumun benden başarı beklentisi olarak görüyorum. belki bu beklenti olmasa kendimce çok güzel şeyler oluştururdum ve beni mutlu ederdi bu. ama sırf sonuçlarının yaratacağı memnuniyet ve onaylanma durumu beni bundan soğutuyor.
böylece yaratıcılığımın boşa harcanmasının faturasını yine insanlara kesiyorum.
başarısızlıkla suçlandığım veya başarımla övüldüğüm zamanlarda karşımda bunu belirtenin ahmaklığına öfkeleniyorum. benim bunlarla bir ilgim yok ki.

başarı yapamadıklarımızla orantılıdır.
istenilen ama yapılamayan her şeyi gerçekleştirdiğimizde başarı olarak atfederiz.
velhasıl kelam aklım yaptıklarımda değil yapamadıklarımla :)

bütünsel bir değerlendirmeyi gerektirir.

günün birinde oyun bittiğinde geriye dönüp baktığında; hak yememiş ama hakkını da yedirmemiş, hata yapmış olsan bile bunu telafi edebilmiş, bozuk düzenin iyileşmesi için bir ışık olabilmiş isen başarılısındır bana göre.

öyle herşeyi bir kenara bırakıp iş adamı olmayla, zenginlikle, okul birincisi olmalarla falan olmuyor bu işler.