normalleşen şiddetten rahatsızlık duyma muhalifliği

anadolu coğrafyası son zamanlarda birbirinden uç noktalarda yaşanan şiddet olayları ile hemhal olurken, medya, özellikle yanlı medyanın aracılığı ile ölümlere sevinme, kafa kesilmelerine kahramanlık, birbiri ile çatışan gruplarda takımcılık yaklaşımı gösteren halk doğdu..

dün bir şekilde twitterda bahsi geçen suriye'li çocuğun özgür suriye ordusuna mensup orospu çocukları tarafından kafasının kesilmesi ile ilgili haberler okudum, asla kaldıramayacağım için videoyu ve görselleri açmadım, ama akıllarda darbe girişimi * sırasında köprüden aşağı atılan, kafası kesilen askerler ile ilgili görselleri getirdi..

o vahşetin tüyler ürpertmesinin yanı sıra olay ile ilgili radikal fanatiklerin vermiş olduğu tepkilerdi belkide bana bu kadar koyan, kahraman ilan edilen ellerinde yeşil kelimei tevhid bayraklı,sarıklı abiler "cunta"ya karşı kestikleri kafa ile gövde gösterisinde bulunurken, onları destekleyen kitlenin sevinç nidaları kapladı tüm timelineları..

olay ile ilgili insani yorumlar yapıp, kınayanlar ise darbeci,satılık,vatan haini, paralelci ilan edildi..

gezi ayaklanması sırasında tayyibin dediği "%50" bu sefer sokaklara döküldü, arkalarında bu sefer vatan,millet,sakarya, sultan tayyip olguları ile etrafa sataşır durumda üstelik..

gerilmemek elde değil, şimdiye kadar klavye delikanlılığı yapıp, anonim/yumurta hesaplardan çomarlık yapan kitle, olaylardan tümüyle rahatsız olan tarafsızlar için büyük bir tehdit..

sikimsonik bursa da bile dün elimde bayrak olmadığı için aptal bir gurup tarafından darbe yanlısı ilan edildim denilebilir..

çaldıkları kornalar, çektikleri halaylar ne kadar da devletçi olduklarını gösterirken, elimde kitabım ile evime gitmeye çalışırken vatan haini ilan edildim..

sikerim üç kuruşluk akılları ile, üç günlük ömrümüzü zehir eden bunca orospu çocuğunu..

buralardan gitmek için fırsat kolluyorum aga..
ben bu durumun günlük hayatta şiddeti gözlemlemeyen insanlarda daha yoğun olduğunu düşünüyorum. çocuklukta erkeklerin yoğun olduğu çevrelerde takılmak, sürekli aksiyon filmleri izlemek, eğitim sisteminde bile savaşın ne kadar "zafer dolu" olduğunun anlatılması, edebiyatın etkisi vs. gibi bir sürü etkenden dolayı insanlar alışıyorlar bu tarz konuşmalara/hareketlere.