batı felsefesinde ortaçağ dönemi, genelde 5. yüzyıl ile 15. yüzyıl arasında rönesans'ın başladığı dönem arasında tanımlanır. ortaçağ boyunca diğer disiplinlerin iç karartan izlerinin aksine, bu dönemin felsefesi aşırı derecede zengindi ve bir dizi seçkin şahsiyeti barındırmaktaydı.

ilk önemli filozof, platon'un felsefesi ile hristiyanlık'ı birleştirmeye çalışan aziz augustinus'dur. aziz augustinus'un sadece kilise üzerinde değil, batı felsefesi ve kültürünün üzerinde de büyük etkisi olmuştur.

diğer önemli kişi, felsefenin tesellisi kitabıyla bilinen boethius'tur. ancak onun en önemli katkısı yunan felsefesini latince'ye çevirmesiydi. boethius, yunanca bile son batı avrupalılar'dan biriydi ve o öldükten sonra dilbilimi uzun yıllar avrupa kültüründe kayboldu.

ortaçağın erken dönemi, iki önemli şahsiyetle son buldu: saint anselmus ve petrus abelardus. anselmus, tanrı'nın varlığına dair ilk analitik veya ontolojik kanıtlamalarıyla bilinir. mantık ve anlam-bilim tarihinde önemli bir şahsiyet olmasının yanında abelard bir çocuk sahibi olması ve yasak aşk yaşadığı öğrencisi heloise ile mektuplaşmalarıyla da bilinir.

ortaçağ felsefesinin geç dönemi, aristoteles metinlerinin yeniden keşfedilmesiyle kısmen farklı bir karaktere sahiptir. dönemin filozofların aristoteles'ten oldukça etkilenmişlerdi ve eserleri üzerinde büyük etkisi vardı. bu filozoflardan en önemlisi aristotelesci felsefeyi hristiyan teolojisi ile birleştirip büyük bir felsefi ve teolojik sistem yaratan thomas aquinas'tır. aquinas, katolik felsefesinde büyük etkiye sahiptir.

*heloise'nin amcası yeğeninin yasak aşkı karşısında o kadar öfkelenmişti ki abelard'ı hadım ettirdi. hem heloise hem de abelard hayatlarının geri kalanını dini bir düzen içinde geçirdiler ancak mektuplaşmaları ideal romantik aşkın ilk örnekleri arasına geçti.