saflık bir çok şeyde bulunabilir bir ana feryadında mesela ya da bir çocuk mutluluğunda en temiz ve en savunmasız anlarda yaşadığımız bir duygu durumudur. bence saflık içindeki çocuğu kaybetmediğin sürece seninledir. ne demişler yetişmiş her insanın içinde oynamak isteyen bir çocuk vardır. bence kaybedilmez sadece yaşadığımız bu dünya da bazen içimizdeki çocuğu görmüyoruz ya da yok sayıyoruz ama onu öldürebilecek kadar güçlü değiliz.

alttakine sorum: bu kadar nefret dolu dünyada seni yaşama sürükleyen o muazzam güç ne ya da kim?