son 1,5 yıldır aileye açılma konusu kafamda dolaşıyor ama hiçbir zaman tam emin olamadım, nedense o an geldiğince, her şeyin yerli yerinde olduğu zaman kendiliğinden göğsüm kabarmış içim rahat şekilde söyleyebileceğime inanıyordum. özellikle de şu son 6 ay, hele de bu yaz. ne yazık ki her şey düşündüğüm gibi olmadı.

yine kötü bir yaz geçirirken bir yanda oturup mızıklanmaktansa elimdeki durumu nasıl kontrol edebilirim diye uğraşmaya başladım bu konuyu rafa kaldırarak, en azından bir süre için. çünkü ben ne zaman açılmaya adım adım yaklaştığımı hissetsem de ailemin hala tam anlamıyla bunu kabullenemeyeceği, daha doğrusu görmezden geleceği izlenimine kapıldım. neyse, yazın ortaları, sonu biraz kendimi topladığımı düşündüğümden konuyu açmaya kendimi hazırlıyordum ki kuzenimin düğünü çıktı başıma. ilk başta açılıp toptan kurtulsam dediysem de, sonrasında bu adapte süreci, bu süreçte düğün dernek olayları derken doğru zaman gibi gelmedi. özellikle de insanlar mutluluklarını inşa ederken olayı baltalayacak, içine edecek gibi hissettim. bunu kimse için yapmak istemem, her insanın mutlu olmaya hakkı var.

ama son zamanlardaki olaylar da artık biraz beni sıkmaya başladı. zaten hiçbir zaman aileci biri olmadım, zaten ne olduğumu bildiğimden sevgilim bile olmadı çocukluk dışında. o yüzden hep yalnızdım. bu düğün hengamesinde, sürekli bir ''sıra sana geliyor'' söylemleri kanıma dokunmaya başladı. susuyorum, hatta alttan alttan ''ben asla evlenmeyeceğim, benden beklemeyin kendinizi hazırlayın'' diyerekten ortamı hazırlamaya çalışssam da ''2 sene sonra görücem seni evlenmeye hazırlanırken'' denince, bu sefer daha da sinirleniyorum. sinirleniyorum çünkü zaten yalnızlıktan yorulmuş, ayakta durmaya çalışırken ve açıkcası herkes için birileri olduğuna pek de inanmazken, böyle laflarla iyice gıcık ediyor beni. ben bir yandan birçok şeyle boğuşurken bir yandan da bu, artık iyice rahatsız edici olmaya başladı gibi. diyemiyorsun da ben eve damat getiricem diye noktayı koymak için. kendi kendime içimden öfke kontrolü yapıyorum, yapıyorum ama o göğsümdeki bi şey çökmüş hissi gitmior, daha da ağırlaşıyor gibi.