kazak abdal'ın yüzlerce yıldır tazeliğini koruyan ölümsüz eseri.büyük ihtimalle zamanın da tımarlı sipahiye yani bir çeşit ağaya söylemiştir.zulmü artık ne kadar fazlaymış ki kazak abdal random sövmüş en sonun da kim yazmış lan bunu diyen merak edenlere de kaymış. aradan kaç sene geçmiş hala ağız dolusu söylenen bir türkü.her devrin zalimi başka.12 eylül zamanların da kenan evren için söylenmiş.zamane zalimleri içinde söyleniyor. insan fani elbet ölecek nasıl ki o tımarlı sipahi öldü tüm zalimler de ölecekler.ardından bu türkü söylenecek bu türkü ölmeyecek.tam metni şu şekildedir:
eşeği saldım çayıra otlaya karnın doyura gördüğü düşü hayıra yoranın da anasını
münkir münâfıkın soyu yıktı harap etti köyü mezarına bir tas suyu dökenin de anasını
müfsidin bir de gammazın malı vardır da yemezin ikisin meyyit namazın kılanın da anasını** derince kazın kuyusun inim inim inilesin kefen dikmeye iğnesin verenin de anasını
dağdan tahta getirenin mezarına götürenin talkınını bitirenin imâmın da anasını
kazak abdal söz söyledi cümle halkı dahleyledi sorarlarsa kim söyledi soranında anasını...
ciwan