insanın ufkunun açıldığı o an

o an benim için 5 yaşındayken ilk ve son kez olmak üzere gördüğüm, rivayetlere göre çok uzaktan akrabamız olan bir ailenin ankara'dan balıkesir'e gelip babannemleri ziyaret etmesiyle gerçekleşmiştir. yıl 93 yada 94, kasaba gibi bir yer o zaman balıkesir. ailenin 18-20 yaşlarında bir oğulları vardı. ilk önce dikkatimi çekmemişti ama sonradan bu çocuğun kulağında bir küpe olduğunu farkedince dünyam tersine dönmüştü. hemen kendi aileme küpeyi kızlar takmaz mı gibi sorular yöneltmeye başladığı mı hatırlıyorum. verdikleri cevaplarda tahminimce orta karar, o çocuğu da bozmak istemeden verilmiş cevaplardır muhtemelen. onlar gidene kadar o kulağı ve küpeyi bayağı bir incelemiştim. o olayla beraber dünyaya bakışımın kökten değiştiğine inanıyorum. iyi ki o yaşta öyle bir şeyle karşılaşmışım. o aileyi de bir daha hiç görmedim. kim olduklarını hala merak ederim ama bir resim dahi yok varlıklarına dair. tuhaf.
dünyada ki tek eşcinsel olmadığımı anladığım an.karşı cinsten tamamen umudu kestiğim anla aynı ana denk gelir.