ipek atcan

kişisel blogunda şöyle yazmış;

"...bugün akşam saatleri, metrodaki bankta oturmuş metroyu bekliyorum. gelmesine 3 dakika var. sağımda solumda insanlar, yanımda tatlı bir teyze. bir adam yürüyor, sağa sola bakmadan, kendi halinde. ben adama bakıyorum. o adama da bakıyorum başka insanlara da. severim insanları seyretmeyi. herkesin göz göze gelmekten çekindiği şu günlerde hala ve de inatla severim. sonra göz göze geliyoruz, 'ne oturuyorsun lan öyle bacak bacak üstüne?!' diyor ve atıyor tekmeyi. ben de teyze de şok geçiriyoruz. birkaç insan görüyor. “ck ck ck”lar, 'ne hale geldikler' havada uçuşuyor, 'biz n’olduk lan?' diyorum içimden, yürüyüp giden adam ve ardından bakan bizler. tepki bile veremedim. belki de ilk defa. sanmayın ki dayak yedim. sanmayın ki bacağım mosmor. ama ruhum dayak yedi, kalbim de mosmor."