19. yüzyılda suda yavaşça ısıtlan kurbağalar üzerine pek çok deney yapıldı. 1869 yılında, ruhun yerine dair deneyler sırasında, alman psikolog friedrich goltz, beyni alınmış bir kurbağanın yavaşça ısıtılan suda kaldığını; fakat, bütün canlı kurbağaların kaçmayı denediklerini gözlemledi.
diğer deneylerde ise kurbağaların yavaşça ısıtılan sudan kaçmaya çalışmadıkları sonucuna varıldı. heinzmann, 1872 yılında yaptığı deneyde suyun yeterince yavaş ısıtılması halinde normal bir kurbağanın kaçmaya çalışmayacağını gözlemledi. 1875 yılında fratscher de aynı sonuca vardı
(bu bilim adamlarının birbirine itimadı kalmamış mirim hepsi tekrar tekrar denemiş aynı deneyi)
aslında budeneyim toplumsal bir mesajı da varsanırım.
bazı olaylar ve değişiklikler yavaş yavaş kanımıza girdiğinde o değişimin farkına varmayıp bize normalmiş gibi gelmesi ve daha sonra onun hayatımızın bir parçası gibi görüp bizi fokur fokur kaynatmaya kadar gitmesidir...bu kaynar kazanın en büyük örneği de dejenere nesiller yetiştiren televizyondur elbette
jan xwen
yumuklusucurta