ahmet hamdi tanpınar'ın dergah yayınlarından çıkan romanı. prof. dr. mehmet kaplan'ın roman hakkında şöyle demiştir :" tanpınar, diğer eserlerinde olduğu gibi mahur beste'de de insan ile zaman veya tarih arasındaki münasebeti yakalamaya çalışır. her insan içinde yaşadığı çevre ve zamana karşı şekil alır. fakat tanpınar için zaman, sadece insanın dışında çalışan bir mekanizma değildir. hayatın bizzat kendisi, yaşanılan her an zamanın bir parçasıdır." an itibariyle okumaya çalıştığım romandır.
şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız o mahur beste çalar müjgan'la ben ağlaşırız gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız o mahur beste çalar müjgan'la ben ağlaşırız
bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı gittiler akşam olmadan ortalık karardı
bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara simsiyah bir teselli olur belki kalanlara geceler uzar hazırlık sonbahara
üstüme tabii ki vazife değil ama bilmeyenler için; şarkıdaki müjgan, bir kadın ismi değildir. müjgan kirpik demektir.
siddhartha