şehriyarın güney azerbaycan türkçesinin tebriz ağzıyla yazdığı bendlerden oluşan uzun bir manzumesi. söz varlığını bir kenara bırakırsak ki öyle çok önemli değildir şiir boyunca, istanbul türkçesine oldukça benzer.

şairin tebrizdeki memleketi huşgenab civarındaki heyder baba dağına seslendiği şiir oldukça realist, geçmişe, çocukluğa özlem gibi insancıl bir takım duyguları işlemekte. insan ilişkilerinin kötüye gitmesinden yakınma ise şiir boyunca kendini hissettiren bir duygu.

daşlı bulax daş gumunan dolmasın
baxçaları saralmasın solmasın
ordan gêçen atlı susuz olmasın
dêyne bulax xêyrün oldun axarsan
üfüqlere xumar xumar baxarsan.

şiirin en büyük özelliklerinden biriyse doğu dillerinde ve konuşurlarının tahayyülünde yarattığı eril tabiat unsurlarından biri olan hêyder baba dağının tamamen dişil ögelerle donatılmasıdır.