dünyada 30 milyondan fazla kopya satarak, 30 küsür sene listelerde bulunan başyapıt the dark side of the moonun en harika, aşmış, bitirmiş, ununu elemiş eleğini asmış şaheseridir. şarkının başındaki çan sesleri, diğer şarkıları dinlerken tepkisizlemiş bünyeyi bir anda zıplatır, ürperterek önce kendine getirir, sonra şarkıya dahil eder. önce waterın agresif ve sinirli vokali girer, ardından gilmourun o davudi dingin sesi duyulduğunda allahım sana geliyorum! sayıklamarıyla bünye kendinden geçer. waters abimiz, genel olarak insanın belli bir zaman diliminde yaşadığını, bu zamanın hızla akıp gittiğini ve insanın bunun farkında olmadığını anlatan lirikler karalamıştır bu şahesere. bu lirikler içerisinde şu cümle ise pek bi manidardır sanırım:
kimse sana ne zaman koşman gerektiğini söylemedi, startı kaçırdın
ticking away the moments that make up a dull day you fritter and waste the hours in an offhand way. kicking around on a piece of ground in your home town waiting for someone or something to show you the way.
tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain. you are young and life is long and there is time to kill today. and then one day you find ten years have got behind you. no one told you when to run, you missed the starting gun.
so you run and you run to catch up with the sun but it's sinking racing around to come up behind you again. the sun is the same in a relative way but you're older, shorter of breath and one day closer to death.
every year is getting shorter never seem to find the time. plans that either come to naught or half a page of scribbled lines hanging on in quiet desperation is the english way the time is gone, the song is over, thought i'd something more to say.
home, home again i like to be here when i can and when i come home cold and tired its good to warm my bones beside the fire
far away across the field the tolling of the iron bells calls the faithful to their knees to hear the softly spoken magic spells
aussiebum
sananda