yediğinizin-içtiğinizin ayrı gitmediği, her bir yediğiniz boku anlattığınız çok yakın bir arkadaşınız bile olsa aradaki ilişkiyi sonlandırmayı düşündürtür insana. son zamanlardaki her buluşmada kibarlık olsun diye "sende ne var ne yok" sorusuna basit bir cevap aldıktan sonra başlayıp, "hadi görüşürüz"e kadar devam eden tek taraflı bir iletişim vardır ortada. ara sıra karşı taraftan şu sorularına cevap bekler o arkadaş: "sence de öyle değil mi?", "iyi demiş miyim?", "dışardan bakınca nasıl duruyor?", "demi?" etcetera etcetera.
bazen kendimi sorguluyorum acaba ben de birilerine karşı böyle davranıyom da fark etmiyom mu diye? genelde insanların bencilliğinden yakınan insanların da bencil olduğu söylenir çünkü. ama yok değilim bence o derece. çoğu kişi de öyle değildir heralde. iletişimde kaldığım insan sayısı o kadar azaldı ki gözüme batıyor böyle şeyler.