tirmis yerken şu alıntıyı şuraya bırakayım.

tirmis akdeniz ülkelerine özgü ıslak bir çerezdir. türkiye'de ise bazı yöreler dışındapek tanınmamaktadır. antalya yöresinin yerel lezzetlerindendir, tirmisçi denilen seyyar satıcılar tarafından hazırlanıp sokaklarda satılmakta, evlerde de yapılmaktadır. konya ve isparta'da ise termiye adıyla bilinmektedir.

görünümü mısır tanesine benzeyen tirmisaslında bir tür yabani acı bakladır. baklagiller sınıfından, latince ismi lupinus albus l. (ya da lupinus termis) olan bir bitkinin tokumlarından elde edilir. anavatanı akdeniz havzasıdır, eski mısır ve antik roma’da yiyecek olarak tüketilmiştir. tirmis ülkemizde termiye, acı bakla, delice bakla, gavur baklası, kurt baklası, mısır baklası, yahudi baklası gibi değişik isimlerle anılmaktadır.

tirmis akdeniz ülkelerinin ortak lezzetlerinden birisidir. mısır’da turmus ya da termis,ispanya’da altramuces, portekiz’de tremeços denilmekte ve publarda biranın yanında ikram edilmektedir. italya, yunanistan, suriye, lübnan, ürdün ve israil'de de tüketilmektedir. bu ülkelerin çoğunun sokaklarında camekanlı seyyar tezgahlarda tirmis satılmaktadır. italya'da geleneksel christmas atıştırmalığı olarak zeytinle aynı tabakta sunulmaktadır.

zengin bir protein kaynağı olan tirmis bağırsakları çalıştırır, düzenli kullanıldığında hemoroide iyi gelir ve kan şekerini düşürür.

günümüzün yağlı ve sağlıksız atıştırmalıklarıyla rekabet edebilecek özelliktedir ve çoğu avrupa ülkesinde rağbet görür, sevilerek tüketilir. türkiye'de ise ne yazık ki pek tanınmamış, yerel bir çerez olmanın ötesine geçememiştir. oysa kendine has bir tadı olan, neredeyse ayçiçeği gibi bağımlılık yaratan, çocukların çok severek yedikleri bir atıştırmalıktır. 

tirmis ve tirmisçilik antalya için sadece bir çerez değil ayrıca önemli bir kültürel unsurdur. günümüzde tüketim alışkanlıklarının değişmesi, çerez çeşitlerinin artması gibi faktörlerle en iyi bilindiği antalya'da bile tirmis tüketimi ve bilinilirliği azalmıştır.