altı yıllık ilişki bitti. ne içindeyim zamanın ne büsbütün dışında bir dönem geçirdim. yalnız uyumak ve günaydın diyememek ve eve erken gitmeye herhangi bir sebep bulamamak hissi inanılmaz zordu. aşk sevgi denen bağlayıcı unsurlar bir süre sonra form değiştiriyor, adı aile oluyor adı can yoldaşı oluyor. bittiğinde ise kendimize yalandan arkadaş lakabı takıyoruz. inanan var mı? yok.
ne var ki bir daha asla demem yine olsa yine yaparım hiç demem. önüme ne gelirse o.
hiç uzun bir ilişkisi olmamış biri olarak diyebilirm ki, sanırım en başta rahatladım sanırsın, sonrasında alttan vurur, bir boşluk kalır, doldurmaya çalışırsın dolmaz, ne böyle senle ne de sensiz durumları olur, unutmazsın , unutamazsın arada bir yoklar hep...vay be hiç yaşamadığım ilişkinin acısını çektim, dramada level atlıyorum sanırım...