vogue altyapısı üzerine farklı sözler yazılmış ve ortaya güzel bir dans parçası çıkmış. bu kadar.

miley'nin flowers istisnasından sonra -ki o da istisna oluşunu içinde bulunduğu albümün diğer şarkılarıyla kanıtladı- pop kızlarına bir şey oldu son yıllarda ya. dua lipa'nın houidini eh işte'sini duyduktan sonra homewrecker ariana'nın şarkısı pop ölüyor mu dedirtti. taylor swift'in genre'lar arası dallanması hepsinin ayarını bozdu herhalde, farklı olacağım diye ellerindeki pop'u da bozdular. kötü diyemem ama asla ikinci kezi hak etmeyen bir şarkı. taylor da olmasa gerçekten pop kalmayacak ortada demek ki.

ya bu şarkıyı gördüğüm kadarıyla kimse beğenmemiş. ama ben sözlerini beğendim. şarkıyı kendi hayatımla çok bağdaştırdım. çünkü dışarıdan gelen yorumlara, eleştirilere çok takılan biriyim. ne kadar özgüvenli olursam olayım kafamın bir köşesinde yer eder o söylemler. şarkıda da bundan bahsediyor o yüzden iyi geldi bu şarkı bana. thank u ari.

boy' come on, put your lipstick on(no one can tell you nothin')
come on and walk this way through the fire(don't care what's on their mind)

meh