anne babanın senelerce bir yeşilçam dramı izlerken, sanki daha önce hiç seyretmemiş gibi gözyaşı dökmesini, heyecanlanmasını, "hadi vur şunu!" deyip filme kendini kaptırmasını anlamayarak büyümüş bir çocuğun artık izlemeye mecbur olmadığı bu filmlerin gösterildiği tv kanallarını değiştirmeyip orada çakılı kalmasıyla fark ettiği durum. üstelik manzara sadece bu değildir: o da ilk defa görmüş gibi izlemeye başlamıştır, heyecanlanmak ve hatta gözyaşı dökmek, sonunu bildiği filmi baştan sona merakla anlamaya çalışmak ve en sevdiği filmler listesine koymak gibi sadece ana-babaya has özellikler edinmiştir.

emile zola haklıydı. natüralistler soyaçekim kaçınılmaz. bu insanoğlunun fark etmediği en büyük trajedisi. asla kendisi değildir. bilmediği bir başlangıçtan kendi yaşadığı ana kadar ki tüm anne ve babalarının bütünüdür. sadece kimi özellikler ağır basarken kimileri unutulmuştur. ancak kendi çocuğunda çıkmak şartıyla.

sevgili sözlük bunu itiraf ettikten sonra, şimdi ala geyik'i indirebilirim.