üzerine düşündüğüm bir konu. olay baba olmayı deneyimlemekten ve evlat sevgisinden ziyade yaşlandığında, annen baban hayatını kaybettiğinde, kardeslerin kendi hayatlarini kurduklarinda yapayanliz kalmak. korkunç bir durum değil mi? yaşlanmak, daha dogrusu birisine muhtaç olma durumu çok berbat ve hayatin gercegi. kendi evladin oldu mu sana kosturacak birileri oluyor ama ya olmadiginda?