sumru'da o kadar çok kendimi buluyorum ki. filmi izlerken hep bunu düşünmüştüm. ben de hep ses toplayıcısı olmak istemiştim. gittiğim her yerde herkes fotoğraflar videolar çekerken ben ses kaydederdim. lisede bankta tek başıma otururken bir salıncağın çıkardığı gıcırtılı sesi ve ardından o çocuğun salıncaktan düşüp kafasını vurmasını annesinin ağıtlarını kaydettiğim bir ses dosyam varmış. bugün eski diskleri karıştırırken buldum bu sesi. ve dahi binlerce ses kaydını... hayatımda sesler üzerine bir şey yapacağımdan eminim ama ne? zaman gösterecek.