ona ilk yazdığımda, tipik growlr cevabı vermişti. "profilimi okumadığın belli oluyor, bana yazdığına göre." üstelemedim. chaserların kaderi deyip, şiştim. sonra bir ay geçince; o yazdı. ben de "hiç foto isteme, çünkü beni tanıyorsun" dedim. tipik growlr cevabı verdi: "dudakların çok güzel, ağzına alır mısın?" dudaklarım güzeldi. yine de tiksindim bu cevaptan. fotomu açtım. bir şey demedi. neyse neyse.. ilk yazışmamızı hatırlattım ona, özür diledi filan. bayağı sohbet ettik. en son yazdığımda, ise "iyi değilim, birkaç güne düzelirim" dedi. hiç yatmadık. bunu yazdıktan sonra bana bir foto attı. "bu sen de kalsın, abartılacak biri değilim ama yine de kibarlığın için teşekkür ediyorum sana, " dedi. kayboldu. sonraki günlerde göremedim. yoktu. aklıma kötü şeyler gelmiyor değildi. bir ara onu bulmak için bara bile gittim. kimseye söyleyemedim. öylece kaldı. fotosu elimde. tuhaf bir duygu, yazıştığın birini merak etmek.

büyük ihtimalle sana çok da ilgi duymadığından ya da "nasıl olsa buraya sikiş sokuşa geldim, banane milletin duygularından, ne hissederse hissetsin!!" kafasında olduklarından kimseyi merak etmemek en iyisidir bence. gerçi biriyle o kadar konuşup hiç yatmayınca insanın merakı daha da artar, orası da ayrı konu. en iyisi kimseye ederinden fazla değer vermeyip başka insanlara yönelmektir.

böyle saçma sapan uygulamalar ne bileyim bana tuhaf geliyor. bence yüz yüze konuşmak kadar güzel bir şey yok. sanırım ben internet fobik bireyim. hahayt.

chaser gay üzmeyelim sevelimm en azından ben onları hiç üzmem ponçikleri