lisede birde başlayıp bir sene boyunca yazdığım günlüğüm hala duruyor. arada açıp okuyunca sanırım ben küçükken gerizekalıymışım diyorum. günlüğüne bakıp çocukluğuyla, gençliğiyle gurur duyan var mı bilmiyorum ama bende ne kadar boş şeylere üzülüp, ne kadar saçma şeylere seviniyormuşum hissi yaratıyor. bu bensem şimdiki ben kimim algısı yaratıyor. * bir fırsatını bulayım da yakayım, yok edeyim diye bekliyorum kendisini.