görüşmeme kararı aldığımız halde sürekli düşündüğümüz yada ara ara aklınıza gelip gününüzü mahveden kişilerdir. tam unuttum derken ya onu hatırlatan biriyle karşılaşırsınız, ya onu hatırlatan bir olay yaşarsınız ya da bir eşyasını görürsünüz. bazen rüyanıza girer ter içinde uyanırsınız bazen sevdiği bir şarkıyı duyup gözleriniz dolar.
sanırım kapanmayan hesaplardan, yarım kalan hikayelerden, pişmanlıklardan, kırgınlıklardan ya da içten içe bizi yiyen vicdan azabından başımıza gelir tüm bunlar. eternal sunshine of the spotless mind daki gibi bir yöntem bulunmadıkça bu insanlar dolanıp duracak kafamızda.

ah onlar yok mu onlar hele aralarında bir tanesi vardır ki zırt bırt aklına gelir adamın gününün gecesinin ağızına sıçar küfürü yesede bir boku değiştirmez. programlıdır o insanın bir şekilde ağızına sıçmaya. bu şarkı sana girsin bebeğim o zaman.
http://www.youtube.com/watch?v=FHRFqivWu...

(bkz: amlarına koyayım onların çok ayıp ediyorlar)

lisedeki yakın arkadaşım.

kendisi bana siktiri çekip bende hayatımdan çıkarmış olsam da hala bazen "neden?" diyorum. beraber oynadığımız bilgisayar oyunları ile ilgili haberler okudukça aklıma geliyor, mideme kramp giriyor. önceden diğer lise arkadaşlarım siz çok yakındınız haberin var mı ne yapıyor diye sorduğunda tüylerim diken diken olur sinir ile üzüntü arası bir duygu ile bilmiyorum derdim. şimdi o eski arkadaşları da kaybettim, artık o soruyu soran da yok.

hmm..

bir noktadan sonra akıldan da çıkıyor be sözlük.