çoğu eşcinselin internetten tanıştığı rastgele kişilerle yaşadığı deneyimlerdir. benimki de aynen böyle olmuştu. sonuç sıfır zevk, sıfır bağ, yoğun pişmanlık, orayı derhal terk etme isteği. yani bendeki sonuç böyleydi, ilk deneyimimin benim için hiçbir anlam ifade etmeyen birisiyle olması çok kötüydü. kızı tanımıyordum bile ve çok çirkindi. aklıma geldikçe gülerim. bu anımdan sonra insanların nasıl tanımadığı, hoşlanmadığı kişilerle tek kişilik ilişkiler yaşayıp mutlu olduğunu sorgular oldum. tabiki benim fazla duygu odaklı bir insan olmamın da etkisi olsa gerek. yurt gibi ortamlarda da hoşlandığım kızlarla sevişme düzeyine varmayan yakınlaşmalar yaşamıştım. bu tarz yakınlaşmalar da çok oluyor, özellikle de erkeklerle yakınlaşmaktan korkan, hormonlarını kontrol edemeyen öpüşmeyi merak eden hanım kızlarımız sayesinde. tabiki bunu şimdi anlıyorum o zaman onları da kendim gibi eşcinsel sanıyordum. sadece meraklı kızlar olduklarının farkında değildim. hiç unutmam birisi durmadan allahım yardım et diyordu hiç tahrik edici değildi. kızın babası imamdı gerçi çok güzel devam et demesini bekleyemezdim değil mi?
tabi söylemeye gerek var mı bilmiyorum yurttaki o kızların şimdi boy boy erkek arkadaşları var ben ise yalnızım.