iki çeşittirler.

bir türünün kafası hafif öne eğiktir. muhtemelen elinde çantası vardır ve o kolu aşağıya uzanıyordur. mimiksiz olması adettir, kafasını hafif aşağı doğru eğmişken nedense hafif sarsılarak yürür. iş çıkmaz.

ikincisi daha sempatiktir. kuğul görünür. muhtemelen romeoda gözünde rayban varken badanalı odasındaki kanepede oturan fotoğrafı vardır. iş çıkmaz.

ya bu bana çok oluyor. ben genelde yukardan aşağıya bir süzüyorum falan; genelde baktığım yerleri gözden sonra memeleri ve bacakları. ah o bacakların güzelliği enfesse geri dönüp tekrar bakıyorum. bana bakanlar ise genelde gözüme odaklanıp öylece takılıyor, gözlerimle yiyorum adetalarca. yalan yok aşırı beğendiğim her şeye dönüp dönüp tekrar bakarım. bir kez bu yolla biriyle tanışmıştım hatta.