kafayı kapıya çarpmak

nasıl becerdim bilmiyorum. mesaiye sabah yeni başladığım saatlerde tuvaletin kapısını açayım dedim, ayağıma çarpmış olacak ki pat diye kafama döndü. resmen yıldızları saydım, buz tutmama rağmen tüm galaksi hala kafamın üstünde. fena bir ağrı. kimse bununla sınanmasın.
bir bacağı sehpa kenarına çarpmak kadar elem ve ıstırap dolu değildir.
evin içinden koşarken(sormayın) oda kapısının kapanıp sizin o hızla kapıya istemeden omuz atmanız ve kapının dil kilidinin kırılması kadar kötü olmayan
not:odun kafalı olmak iyidir.
öğle saatlerinde (bkz:bel kemiğini kapıya çarpmak) versiyonunu yaşadım. nefes kesiyor.