teşekkür etmeyi becerememek diye bir problemim var sözlük.
farklı farklı karşıma çıkıyor.

teşekkür diyorum mesela bakıyorum bir boka benzemiyor,
teşekkür ederim diyorum diyene kadar teşekkür edeceğim kişi kıçını dönmüş gidiyor,
thanks diyecem odun gibi adam coolluk yapmaya çalışıyor oluyor,
saol diyorum askerlik zamanları aklıma geliyor,
eyvallah diyorum plaza diliyle varoş çocukluğu yapmaya çalışmışçasına keşke ölsen bakışı alıyorum,
kafayı sallıyorum kendimi ocakta reislere yavşıyormuş gibi hissediyorum,
bu kafa karışıklığı ile gözlerinin içine içine bakarım ıslak köpek bakışı oluyor daha isterim şeklinde algılanıyor.

bilemedim be sözlük, hani ağız tadıyla teşekkür de edemiyoruz. *

(bkz: tişikkirlir sipirmin)

çok kolay teşekkür eden birisi olarak bu tarz insanlarda hep gizliden gizliye bir kibir hali olduğunu düşünüyorum. en azından zaten yapması gerekiyordu ne diye teşekkür edeyim gibi. ben en azından, hiç içimden gelmese bile karşımdakini daha fazla teşvik etmek için teşekkür ediyorum. insanları bana yardımları dokunduğunda iyi hissettirmek hoşuma gidiyor. zor değil, 14 kelime ve iki kelime.*)