ablaların küçük kardeşlerine hitapları

olm
lan
coni
birbirimize hitaplarımızdan da anlaşılacağı üzere çok asil bır aileyiz, saraylıyız.
- dana
--hayır abla ayı
-tamam öyle olsun
--olsun
kendimi bildim bileli keltoş der. sanırım süper öngörüsü ile beni saçımın döküleceği gerçeğine hazırlamaya çalıştı.
afacan
üstü kalsın
sevimsiz
elma götlü
bir ablam yok ama ablamdan daha yakın olan kuzenim var.
-mal
-aristo*
süper salak ve şaban'nın kısaltması olarak seşeban derdi bana küçükken. uymaz desem de yine beni deli edene kadar derdi bunu. ama bende boş durmazdım. bu anları biriktirip ortaokul ve lise döneminde okul arkadaşlarının arasında ona pakize derdim. halbuki değil ama huyum kurusun kısasa kısas. hatta beni çok kızdırdıysa halk arasında deli pakize diye seslenirdim. hasbam böyle seslenince de bakardı üstelik. yani bu uydurduğum adı benimsemişti garibim. az çektirmedim...

sonra ablam üni. kazandı ve bende peşinden aynı yerde liseyi kazandım ve beraber yaşadık. çocuklukta kedi köpek gibi yaşayan kardeşler sonra ev idaresi konsuunda iş başa düşünce mum gibi olduk.

(bkz: hey gidi günler)
kigi. bir de ''biz seni sokakta bulduk, hiç sevmiyoruz aslında ve sadece acıdığımız için bakıyoruz'' derdi. *