film gerçekten denildiği gibi kötü noktalanan bir ilişkiyi gösteriyor fakat filmin ana odağı kesinlikle bu ilişki değil. hatta ilişki çok yoğun duygular içermesine rağmen bir aşk değildi bence, bir tutulmaydı. film odağında merab'ın kimliğini keşif sürecine şahit oluyoruz ve yönetmen çok etkileyici bir dans sahnesiyle sonlandırıyor filmini. son sahnede merab heteronormatif gürcü dansını queerleştirerek film boyunca izlediğimiz kimlik arayışını zirveye taşıyor. ayrıca düğün sahnesinden sonra odasındaki bütün posterleri çıkarıp yalnızca spirited away'in afişini bırakması bu kimlik arayışının bir sembolü niteliğindeydi diye düşünüyorum ben.

merab'in ıraklı ile vakit geçirmeye başladıktan sonra hissettikler çok güzel naif bir şekilde anlatılmış. t-shirtini koklamasıyla başlayıp, küpesini çalmaya kadar devam ediyor. ama o küpeyi verdiği an içime yumruk gibi oturdu. elbet benzer şeyler yaşayanlar olmuştur. en sonda abisiyle yaptığı konuşma da ayrı güzeldi.