henüz seçimlerimizin gelişmediği, hayatın bu kadar çeşitlenmediği dönemlerde kardeşten kardeşe aktarım metoduyla giyindiğimiz el örgüsü kıyafetler. çocuğu çeşit çeşit giyinsin isteyen ancak bunu ekonomik boyutta tutmak isteyen annelerin gözlük takma nedenlerinden biri. hem çocuğu başında ders çalıştırma adına bekçi misali nöbet tutan bir yandan da kışlık kazak stoğunu yapan annelerin markasız ama samimi ama çocukları tarafından ilerleyen yaşlarında kibarca reddedilen bu kıyafetler anne elinin değerini asla azaltamaz.

yüne alerjim olduğunu bir türlü kabul etmeyen ve sürekli yünden birşeyler giymem için ısrar eden annemin elinden çıkan kıyafet. defalarca ölcü alınır, olur olmadık zamanda gelinir ve hiç sorulmadan üstünde tutularak kafa biraz geriye gittikten sonra göz kararı ile ölcüler hafızaya ilmek olarak kayıt edilir ve hırka-kazak kısa bir süre sonra hazırdır. akibinde bere ve atkı modellerinin içinden seçip beğendiğimi aldıktan sonra diğerinin babama kalacağını söylediği başka bir kreasyon da birlikte gelir. sonuç olarak güzeldir, el emeği ve göz nurudur. ama kaşındırır.

anne işi yemekler kadar lezzetli, keyifli ve besleyici olmasa da, sonuçta anne eli değiktir, özeldir...