bir çeşit sosyal statüyle ses getiren hava atma çalışması. insanların her şeye kolay ulaşamadığı dönemlerde pek kimselerde olmayan araçlarla yapılınca herkesler dönüp bakardı. şimdilerde halihazırda geniş bir kitlenin sahip olduğu araçlarla hala yapılıyor olması bu demode olayın şehir hayatının gürültüsüne gürültü katmasından öteye gitmiyor. ve sanıldığı gibi kimse kaydırılan arabanın markasına odaklanmıyor, sadece her patinajda sarsılan beynin araç içinden çıkarken tüm karizmasının çizilmiş olduğunu onaylıyor.

eskiden estetik gelirdi,neden ? çünkü o zaman küçüktüm, benim için çok ilginç ve heyecanlı bir şey oldu her zaman, babamın arabayla bizi 360 derece döndürmesi bile hala dün gibi aklımda, dışarıdaki arkadaşlarımın bize hayran bakışları falan. şimdi yapan biri olsa dönüp bakmam bile. şimdilerde bu geleneği yaşatanlar apaçi ve kekolayzır tayfasıdır, doğan görünümlü beyaz şahinler hala patinaj için en uygun araçlar olmaya devam ediyor.

yamulmuyorsam bu geçmiş zaman aksiyonuna drift diyenler de vardır. ilk gördüğüm andan beri yapanlarla ilgili düşüncelerim maalesef değişmemiştir efendim.

'' lastiğin a*ına kodun hayvan''

tahammül edemediğğim hadisedir. yapanı da, yapılmasını da sevmem. gelin görün ki şu sıcak yaz aylarında asfalt öyle ısınıyorki normal şekilde kalksanız bile lastikleriniz ötmeye başlıyor. utandırıyor insanı.

asfalt ağladı repliğini kahvede okey masasında, kızların bulunduğu mekanlarda bağırarak söylemek için yapılan anlamsız hareket.